Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ


H Διάσκεψη της Κοπεγχάγης πλησιάζει στο τέλος της, με τους ηγέτες 110 κρατών και κυβερνήσεων να επισκέπτονται την πρωτεύουσα της Δανίας, με στόχο να καταλήξουν σε μια κοινή απόφαση για το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Παρόλο που αρκετοί αρχηγοί κρατών, όπως ο Δανός Πρωθυπουργός, Λαρς Λέκε Ράσμουσεν αλλά και η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ φαίνονται επιφυλακτικοί έως απαισιόδοξοι για την συναίνεση τόσων χωρών, ωστόσο ελπίζουν την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου, που θα είναι και η τελευταία μέρα της Διάσκεψης του Ο.Η.Ε, να επιτευχθεί η πολυπόθητη συμφωνία που θα καθορίσει το μέλλον του πλανήτη μας.

ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗ

H Διάσκεψη της Κοπεγχάγης, που θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου, με την άφιξη 110 αρχηγών κρατών, έχει δημιουργήσει συναισθήματα επιφυλακτικότητας, αβεβαιότητας και απαισιοδοξίας σε πολλούς απ΄τους ηγέτες των χωρών που συμμετέχουν, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως δύσκολα θα παρθεί μια κοινή απόφαση για το κλιματικό μέλλον του πλανήτη μας.
Ο Πρωθυπουργός της Δανίας, Λαρς Λέκε Ράσμουσεν, υποστηρίζει πως θα είναι αρκετά δύσκολο να επιτευχθεί μια κοινή διεθνή συμφωνία για την μείωση των ρύπων, λέγοντας «Μια συμφωνία δεν είναι «μάννα εξ ουρανού, αλλά απαιτεί σκληρές προσπάθειες ». Η Καγκελάριος της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ, απ΄την άλλη έρχεται να προσθέσει πως είναι ώρα να σοβαρευτούν οι χώρες και να καταλήξουν σε έναν κοινό τόπο επιτέλους για να βγουν από το αδιέξοδο, συνειδητοποιώντας πόσο σημαντικό θα είναι η Διάσκεψη αυτή να στεφθεί με επιτυχία στο τέλος. Πρόσθεσε ακόμη πως η Γερμανία σαν χώρα δεσμεύεται να μειώσει τις εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου κατά 30-40 % έως το 2020, εφόσον και οι υπόλοιπες χώρες δεσμευτούν σε κάτι ανάλογο. Τον κώδωνα του κινδύνου κρούει και η Δανή Υπουργός Κλίματος και Ενέργειας, Κόνι Χέντεγκααρντ, η οποία δήλωσε πως οι χώρες που λαμβάνουν μέρος στην Διάσκεψη του Ο.Η.Ε για τη κλιματική αλλαγή, είναι σαν τα μικρά παιδιά στο σχολείο, που όταν έχουν να διεκπεραιώσουν μια εργασία, την αφήνουν τελευταία στιγμή και συνεχίζοντας είπε πως η απόφαση στο τέλος θα πρέπει να είναι ομόφωνη, τονίζοντας έτσι την σημασία που έχει η κάθε μια χώρα χωριστά.
Καθώς λοιπόν οι ανησυχίες παρατείνονται μέχρι την Παρασκευή, δεν λείπουν τα προβλήματα και οι διαφωνίες, αφού οι αφρικανικές και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες ζητούν να συνεχίσει να ισχύει το "Πρωτόκολλο του Κιότο", το οποίο προβλέπει μείωση των εκπομπών ρυπογόνων αερίων από 40 βιομηχανικές χώρες κατά 5,2% , και να μην λήξει το 2012, όπως κανονικά θα έπρεπε. Ο στόχος της τωρινής Διάσκεψης στην Κοπεγχάγη είναι να επιτευχθεί και πάλι μια διεθνή συμφωνία ανάμεσα στις χώρες, αυτή τη φορά μέχρι το 2020.

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Η ΧΩΡΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ


Κινητοποιήσεις και πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια πραγματοποιήθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στην μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη Γρηγορόπουλου, ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, χωρίς να λείπουν και αυτή τη φορά οι εντάσεις και τα επεισόδια μεταξύ των αστυνομικών και των διαδηλωτών.

Το μεσημέρι της Δευτέρας το κέντρο της Αθήνας μετατράπηκε για ακόμη μια φορά σε πεδίο μάχης, αφού άντρες της αστυνομίας συγκρούστηκαν με νεαρούς, απαντώντας στις πέτρες και τα νεράντζια με δακρυγόνα. Ζημιές σημειώθηκαν και πάλι σε τράπεζες και μερικές επιχειρήσεις, αλλά σε μικρότερη κλίμακα αυτή τη φορά. Οι μικροεντάσεις δεν έλειψαν και στην συμπρωτεύουσα όπου εκεί είχαμε 88 προσαγωγές, ενώ στην Αθήνα ο αριθμός έφτασε στις 277, εκ των οι 140 έγιναν συλλήψεις. Ανάμεσα στους νεαρούς εκτός από Έλληνες, υπήρχαν Πολωνοί, Γάλλοι, Αλβανοί, Ισπανοί κ.α.

Συνολικά 50 σχολές σε όλη την χώρα τελούν υπό κατάληψη, συμπεριλαμβανομένης της Νομικής Αθηνών, της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών και Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ την ίδια ώρα τα γεγονότα έχουν επαναφέρει στο προσκήνιο το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου.

Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2009

ΚΟΒΕΤΑΙ ΤΟ…….ΚΑΠΝΙΣΜΑ?


Τι και αν το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους απαγορεύτηκε επίσημα κ δια νόμου πλέον από τον Ιούλιο στην χώρα μας? Οι Έλληνες δεν φαίνεται να θορυβούνται ιδιαίτερα από το συγκεκριμένο μέτρο, καθώς εξακολουθούν να αποδεικνύουν μέρα με τη μέρα πως οι παλιές συνήθειες δύσκολα αλλάζουν.
Οι καταγγελίες σχετικά με παραβάσεις του συγκεκριμένου νόμου άρχισαν από την πρώτη κιόλας μέρα εφαρμογής του νέου νόμου και έκτοτε ολοένα και πληθαίνουν, φτάνοντας τις 2.500 με την Αττική πρώτη στις ατασθαλίες, την κεντρική Μακεδονία δεύτερη, την Κρήτη τρίτη και τελευταία την Πελοπόννησο. Από τα στατιστικά στοιχεία της γραμμής Ενημέρωσης και Υποστήριξης για το κάπνισμα του υπουργείου Υγείας, προκύπτει πως σε ποσοστό 59% η απαγόρευση δεν εφαρμόζεται σε μαγαζιά όπως καφετέριες, εστιατόρια και κέντρα νυχτερινής διασκεδάσεως, 16% σε εργασιακούς χώρους δημόσιου τομέα, 13% σε ταξί και σταθμούς και τέλος 12% στον ιδιωτικό τομέα.


Μάλιστα αρκετοί καταστηματάρχες φοβούμενοι την μείωση της πελατείας τους, τάσσονται υπέρ των καπνιστών-πελατών τους. Ειδικότερα στα νυχτερινά κέντρα, έρευνες έχουν δείξει και στελέχη του Υπουργείου Υγείας δηλώνουν πως : « Υπάρχει συγκεκριμένη, οργανωμένη και συστηματοποιημένη αντίδραση στο μέτρο κατά του καπνίσματος » ,γεγονός που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την τήρηση του νέου νόμου. Ο φόβος αυτός μάλιστα έχει οδηγήσει ορισμένους από τους ιδιοκτήτες κέντρων σε αναζήτηση διαφόρων καινοτομιών και ιδεών, όπως αυτοσχέδια τασάκια και ποτήρια. Επιπλέον δεν είναι λίγοι οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που υποστηρίζουν πως ακόμη και τώρα, πέντε μήνες μετά την εφαρμογή του νόμου, δεν ξέρουν ακόμη πώς να διαμορφώσουν τους χώρους τους έτσι όπως προβλέπεται από αυτόν. Επομένως, συνεχίζουν ότι μέχρι να πάρουν τις κατάλληλες διευκρινήσεις θα επιτρέπουν στους πελάτες τους να καπνίζουν.


Λίγο τα χαλαρά μέτρα που έχουν ληφθεί από το Κράτος για το καίριο αυτό ζήτημα , λίγο η άρνηση των ίδιων των καπνιστών να συμμορφωθούν στον νέο νόμο, όλα αυτά συμβάλλουν στο να φέρνουν δυσάρεστα αποτελέσματα και προβλέψεις για το μέλλον. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασαν ο πρόεδρος της Ελληνικής Καρδιολογικής Εταιρείας Χ. Μπουντούλας και η πρόεδρος του Παιδοψυχιατρικού κλάδου της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας Βάσω Χαντζαρά, 20.000 Έλληνες εξακολουθούν να πεθαίνουν ετησίως από νοσήματα που σχετίζονται άμεσα με το κάπνισμα. Οι έρευνες έδειξαν πως ένας στους δύο Έλληνες καπνίζει συστηματικά και πως ο μέσος όρος σε άντρες και γυναίκες είναι 15 με 18 τσιγάρα ημερησίως. Επιπροσθέτως κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας πως άτομα ηλικίας 40-60 ετών που συνεχίζουν να καπνίζουν ένα πακέτο την ημέρα τριπλασιάζουν τις πιθανότητες καρδιακού επεισοδίου σε σχέση με τους μη-καπνιστές.


Αξιοσημείωτα είναι επίσης τα αποτελέσματα έρευνας του εργαστηρίου Πειραματικής Φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που έδειξαν ότι πολλοί ανήλικοι, αγόρια αλλά και κορίτσια, αρχίζουν το κάπνισμα μόλις από την ηλικία των 12-14 ετών. Είναι εξίσου σημαντικό να αναφέρουμε ότι όλες οι παραπάνω έρευνες, τονίζουν ιδιαίτερα τις επιβλαβείς επιπτώσεις του παθητικού καπνίσματος. Στην χώρα μας οι θάνατοι από το παθητικό κάπνισμα ανέρχονται στους 3.000 κάθε χρόνο, ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε πως αυξάνει και τον κίνδυνο για καρκίνο του πνεύμονα σε ποσοστό 30%.
Το μόνο που είμαστε σε θέση να κάνουμε είναι να ελπίσουμε πως θα ξεπεράσουμε τους εαυτούς μας σαν Έλληνες και μαζί και τις κακές συνήθειες. Έτσι θα βοηθήσουμε και εμάς τους ίδιους αλλά και τους συνανθρώπους μας να ζήσουν σε ένα καλύτερο και υγιέστερο περιβάλλον.

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ : Πότε θα επιστραφούν ?


ΤΟ ΟΡΑΜΑ
«Υπάρχουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα . Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα. Όπως υπάρχει ο Δαβίδ του Michael Angelo, υπάρχει η Αφροδίτη του Da Vinci, υπάρχει ο Ερμής του Πραξιτέλη, υπάρχουν οι Ψαράδες στη θάλασσα του Turner, υπάρχει η Capella Sixtina. Δεν υπάρχουν Ελγίνεια Μάρμαρα » Τα παραπάνω λόγια είναι ένα μικρό αλλά αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από την ομιλία της Υπουργού Πολιτισμού, Μελίνας Μερκούρη, τον Ιούνιο του 1986 στην Οxford Union για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Το θέμα μάλιστα τέθηκε επίσημα για πρώτη φορά, τέσσερα χρόνια πριν, το 1982 στο Μεξικό στη Διεθνή Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της Unesco. Από τότε και μέχρι το θάνατό της, η μεγάλη αυτή προσωπικότητα της Ελλάδας δεν έπαψε ποτέ να οραματίζεται την κατασκευή ενός νέου μουσείου στην Ακρόπολη, το οποίο και θα καθιστούσε δυνατή την υλοποίηση του οράματος αυτού.


ΤΟ ΝΕΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ
Σήμερα, είκοσι επτά χρόνια αργότερα, το ζήτημα αναζωπυρώνεται και ξανάρχεται στην επιφάνεια, με την αφορμή της δημιουργίας του νέου αυτού Μουσείου της Ακρόπολης, το οποίο σηματοδοτεί την αρχή νέων συζητήσεων επαναφέροντας στο προσκήνιο την μια και μοναδική απαίτηση όλων των Ελλήνων: Να επιστραφούν τα μάρμαρα του Παρθενώνα στην γενέτειρά τους, στην κοιτίδα του κλασικού πολιτισμού, εκεί που δικαιωματικά ανήκουν, στην Ελλάδα.
Τα εγκαίνια του μουσείου πραγματοποιήθηκαν στις 20 Ιουνίου 2009 και αναμφισβήτητα προκάλεσαν το δέος, τον θαυμασμό και την υπερηφάνεια, όχι μόνο των Ελλήνων αλλά και του υπόλοιπου κόσμου. Η μοντέρνα αρχιτεκτονική του το κατατάσσει ανάμεσα στα σπουδαιότερα και πιο αξιόλογα κτίρια που κόσμησαν την χώρα τα τελευταία 2.000 χρόνια, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ντέιβιντ Χιλ, Προέδρου της Διεθνούς Οργάνωσης για την Επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα και συνάμα η πρωτοφανής ιδέα του Ελβετού αρχιτέκτονα Μπερνάρ Τσουμί να αφήσει κενές τις θέσεις όπου θα έπρεπε να καλυφθούν με τα γλυπτά που βρίσκονται τώρα στο Βρετανικό Μουσείο, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο έχει τοποθετηθεί το πρωτότυπο πλάι στο αντίγραφο, δημιουργούν ένα κλίμα δυσφορίας και λύπης, κάνοντας ακόμα πιο αισθητή την απουσία των μαρμάρων.


ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΞΕΝΑ ΜΕΣΑ
Ποικίλα σχόλια προκάλεσε η λειτουργία του νέου Μουσείου της Ακρόπολης στα ξένα μέσα και τύπο. Η αγγλική ‘‘Guardian’’ έκανε διθυραμβικά σχόλια για το μουσείο, τονίζοντας την θλίψη που προκαλούν στον επισκέπτη τα ακρωτηριασμένα εκθέματα και η απουσία πολλών απ’των αυθεντικών, συμπεραίνοντας πως το σωστό θα ήταν η επιστροφή τους πίσω στην Αθήνα. Η αμερικάνικη εφημερίδα ‘‘New York Times’’, το δίκτυο ABC καθώς και άλλα μέσα υποστηρίζουν πως το νέο μουσείο αλλάζει τα δεδομένα και δίνει σαφώς το προβάδισμα των όσων ζητά η Ελληνική κυβέρνηση και πως οι Βρετανοί δεν φαίνεται να έχουν πια αρκετούς λόγους για να συνεχίσουν να αρνούνται την επιστροφή. Η καναδική ‘‘Gazette’’ βαδίζοντας στα χνάρια των υπολοίπων, τονίζει πως το επίτευγμα αυτό διαλύει κάθε παλαιότερο επιχείρημα του Βρετανικού Μουσείου, πως δηλαδή η Ελλάδα δεν ήταν κάποτε σε θέση να τα ‘φροντίσει’ και πως δεν είχε τον κατάλληλο χώρο για να τα στεγάσει.


ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
Οι Βρετανοί, παρά τα ιδιαίτερα κολακευτικά σχόλια που απέσπασε το Μουσείο της Ακρόπολης από όλο τον κόσμο, φαίνεται να εμμένουν στους πρότερους ισχυρισμούς τους και να αρνούνται κατηγορηματικά να επιστρέψουν τα μάρμαρα του Παρθενώνα. Η διευθύντρια του Βρετανικού Μουσείου για την ακρίβεια, Χάνα Μπάλτον, δίνει συγχαρητήρια στο ελληνικό κράτος για την επίτευξη του μεγάλου αυτού στόχου, που πήρε χρόνια για να πραγματοποιηθεί, όμως συνεχίζει ισχυριζόμενη πως το Β.Μ έχει ιδεολογικό δικαίωμα να κρατήσει τα Ελγίνεια Μάρμαρα και να συνεχίσει να τα εκθέτει , όπως και τόσα άλλα έργα άλλων πολιτισμών που εξίσου στεγάζονται και εκθέτονται στο Β.Μ. όλα αυτά τα χρόνια. Τόσο η κ. Μπάλτον όσο και οι δύο εκπρόσωποι του Β.Μ που επισκέφτηκαν το μουσείο της Ακρόπολης στα εγκαίνια του, συμφωνούν στο σημείο πως ίσως κάποιος διάλογος για δανεισμό τριών μηνών των εκθεμάτων θα μπορούσε να αρχίσει κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες αλλά είναι κατηγορηματικές πως δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει θέμα επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα.

Το όραμα της Μελίνας Μερκούρη άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, κατά το ήμισυ τουλάχιστον. Η κατασκευή του άρτια εξοπλισμένου χώρου που είναι σε θέση να στεγάσει και να εκθέσει τα ‘‘διαμάντια’’ αυτά του αρχαίου κλασικού πολιτισμού μας είναι πλέον γεγονός. Το μόνο που μένει και αυτό που ευχόμαστε ολόψυχα όλοι οι Έλληνες και όχι μόνο, είναι με κάποιο τρόπο να διευθετηθεί το ζήτημα αυτό, που χρόνια ταλανίζει το ελληνικό κράτος και τα μάρμαρα να επιστρέψουν σπίτι τους. Πρέπει να συνειδητοποιήσουν πλέον πως οι ελληνικοί αυτοί θησαυροί αποτελούν για εμάς, όλα εκείνα που είχε πει κάποτε και η ίδια η Μελίνα. «Είναι το καμάρι μας. Είναι οι θυσίες μας. Είναι το υπέρτατο σύμβολο ευγένειας. Είναι φόρος τιμής στη δημοκρατική φιλοσοφία. Είναι η φιλοδοξία και το όνομά μας. Είναι η ουσία της ελληνικότητάς μας»

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΣ ΦΛΟΜΩΝΟΥΝ ΣΤΑ ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΚΑΙ ΣΤΑ...ΨΕΜΑΤΑ?

Πολλά διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες και ακόμη περισσότερα ακούστηκαν για τα γεγονότα αυτά, που έπληξαν και συνεχίζουν να πλήττουν το κέντρο της Αθήνας χωρίς για ακόμη μια φορά να πάρουμε ικανοποιητικές απαντήσεις.

Και πάλι πολλά ήταν τα πρόσωπα που παρέλασαν από τις οθόνες μας στα τηλεοπτικά δελτία και στις ενημερωτικές εκπομπές, λέγοντας ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του, χωρίς να δίνουν την πρέπουσα σημασία στο τραγικό περιστατικό που σημάδεψε τα φετινά Χριστούγεννα και που στάθηκε αφορμή μια ολόκληρη γενιά να ξεσηκωθεί με ένα τρόπο άνευ προηγουμένου και να κατακλύσει τους δρόμους της Αθήνας και όχι μόνο, επί μια ολόκληρη εβδομάδα. Όλοι αυτοί οι νέοι, μαθητές, φοιτητές αλλά και μεγαλύτερης ηλικίας, διαμαρτυρήθηκαν και θα συνεχίσουν να το κάνουν, όπως λένε για τα χαμένα τους όνειρα, για το μέλλον που νιώθουν πως δεν έχουν και σαφώς για την παντελή απουσία της κυβέρνησης όχι μόνο στα γεγονότα αυτά αλλά και στα υπόλοιπα σκάνδαλα που αντιμετωπίζει η χώρα τους τελευταίους μήνες.

Για μια ολόκληρη εβδομάδα που η πόλη μας κυριολεκτικά είχε πάρει φωτιά, όλοι οι Έλληνες είχαμε έντονα στο μυαλό μας την εικόνα ενός ακυβέρνητου πλοίου που βυθιζόταν σιγά σιγά και ο καπετάνιος του, ο πρωθυπουργός κύριος Κώστας Καραμανλής, το είχε εγκαταλείψει απ΄την αρχή στη μοίρα του ή τουλάχιστον είχε κάνει πίσω με τα γεγονότα να τον ξεπερνάνε.

Τώρα κάμποσες μέρες μετά και έχοντας όλοι καθαρότερο μυαλό και σκέψη για να εξηγήσουμε όλα αυτά που έλαβαν χώρα στον τόπο μας, κάνοντας μια αναδρομή βλέπουμε παντού συγκάλυψη και ψέματα να μας βομβαρδίζουν από όλες τις κατευθύνσεις και να διαδέχονται το ένα το άλλο. Ψέματα του αστυνομικού που αφαίρεσε την ζωή του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια εκείνο το βράδυ του Σαββάτου. Ψέματα από τον συνήγορο του κατηγορουμένου, κ. Αλέξη Κούγια, ο οποίος δεν δίστασε να σπιλώσει ακόμη και μεταθάνατον την μνήμη του άτυχου παιδιού προκειμένου να υπερασπιστεί τον πελάτη του, με συκοφαντίες που διαψεύστηκαν από την οικογένεια του νέου, από τον περίγυρό του και από το ίδιο το σχολείο στο οποίο φοιτούσε. Νομίζαμε ακόμη πως τουλάχιστον ξέραμε και είχαμε μια ξεκάθαρη εικόνα του ποιοι είναι οι λεγόμενοι αντιεξουσιαστές, γνωστοί-άγνωστοι ή κουκουλοφόροι, όπως θέλετε πείτε τους, που επί μέρες έκαιγαν και έσπαγαν την Αθήνα αλλά τελικά για ακόμη μια φορά διαπιστώσαμε την πλάνη στην οποία πέσαμε, μόλις είδαμε το βίντεο-ντοκουμέντο στο οποίο όλοι μαζί αστυνομικοί και κουκουλοφόροι συνομιλούν ήρεμα και περπατούν μαζί.

Πώς είναι δυνατόν λοιπόν οι νέοι και γενικά οι πολίτες μιας χώρας έπειτα από όλα αυτά να εμπιστευτούν τους ανθρώπους που τους κυβερνούν? Πώς να μην διαμαρτύρονται όλοι κατεβαίνοντας στους δρόμους και παλεύοντας για ένα καλύτερο αύριο? Τι να απέγινε άραγε η υπόθεση Ζαχόπουλου που για μήνες μας είχε απασχολήσει? Τι άλλα στοιχεία άραγε ήρθαν στο φως σχετικά με το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και τα οποία δεν θα μάθουμε ποτέ αφού όπως τόσα και τόσα άλλα συγκαλήφθηκαν τόσο μεθοδευμένα και με απερίγραπτη μαεστρία? Πολύ φοβάμαι οτι αν συνεχίσουμε έτσι θα έρθει η στιγμή που για ακόμη μια φορά θα αναρωτηθούμε : Τι να απέγινε άραγε εκείνος ο αστυνομικός που σκότωσε εν ψυχρώ το 15χρονο παλικάρι? Άραγε να τιμωρήθηκε όπως του άξιζε......?

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

ΖΗΤΩ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ !!!

Έτσι πρέπει να αναφωνούν οι Ευρωπαίοι, τουλάχιστον οι πιο αισιόδοξοι, γιατί αν μη τι άλλο το μεγάλο αυτό φαινόμενο που έπληξε ολόκληρο τον κόσμο πρέπει να τους διδάξει συν τοις άλλοις οτι μόνο με συνεργασία και κοινή ευρωπαϊκή γνώμη θα αντιμετωπιστούν παγκόσμιες κρίσεις σαν και αυτή. Αυτό φαίνεται να ήταν το μήνυμα του συνεδρίου με τίτλο «Ευρωπαϊκές Ειδήσεις και Τηλεόραση», που διοργανώθηκε στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής στην οδό Σταδίου 13 στις 27 Νοεμβρίου. Αυτό και οτι υπάρχει ανάγκη για αλλαγή και εκσυγχρονισμό στα μέσα μαζικής ενημέρωσης σχετικά με τον τρόπο που χειρίζονται τα ευρωπαϊκά θέματα.
Η 3η ενότητα του συνεδρίου αυτού με συντονιστή τον κ. Προκόπη Δούκα, παρουσιαστή του δελτίου ειδήσεων της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης ΕΤ1, είχε ως θέμα την ευρωπαϊκή πληροφόρηση στη τηλεόραση και κατά πόσο εξειδικευμένη ή γενικού περιεχομένου είναι αυτή. Παίρνοντας πρώτη τον λόγο η κα. Gardenia Trezzini, αρχισυντάκτρια του τηλεοπτικού σταθμού Euronews, παρατήρησε με επιτυχία, πως στη σημερινή εποχή που ζούμε ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για το τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Τα θέματα γύρω από την Ε.Ε (Ευρωπαϊκή Ένωση) φαντάζουν πληκτικά και δυσνόητα στον απλό κόσμο και μερίδιο ευθύνης για το γεγονός αυτό έχουν φυσικά και οι δημοσιογράφοι.
Το πρόβλημα σύμφωνα με την δημοσιογράφο και επικεφαλή του τομέα ενημέρωσης του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής, κα. Αλεξία Κουλούρη, έγκειται στο γεγονός οτι η ευρωπαϊκή είδηση αντιμετωπίζεται ως εξειδικευμένη και οι πολίτες δηλώνουν πλήρη άγνοια για θέματα που αφορούν στην ευρωπαϊκή ενημέρωση. Υπάρχει όμως ένα κανάλι, το κανάλι της Βουλής που είναι σε θέση να κάνει την διαφορά και την κάνει έχοντας ήδη εντάξει στο πρόγραμμά της εκπομπές που ασχολούνται με τις δραστηριότητες των ευρωβουλευτών δημιουργώντας έτσι ολοκληρωμένα πορτρέτα αυτών, με στόχο να κεντρίσει το ενδιαφέρον γύρω από τα πρόσωπα αυτά, σε σφαιρικό κυρίως επίπεδο και όχι μόνο όσον αφορά στις πολιτικές τους θέσεις και τοποθετήσεις μέσα στη Βουλή.
Ο κ. Jean-Yves Bonsergent, γενικός διευθυντής του τηλεοπτικού σταθμού France 24, τόνισε με την σειρά του πως όπως και στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, έτσι και στην Γαλλία το κοινό δεν ενδιαφέρεται για το τι γίνεται μέσα στη Βουλή. Το μοναδικό τους μέλημα είναι ποιες επιπτώσεις θα έχουν αυτές οι αποφάσεις και πόσο θα επηρεάσουν την καθημερινή τους ζωή. Γι’αυτόν τον λόγο μάλιστα ο σταθμός France 24 σε κάθε δελτίο ειδήσεων που παρουσιάζει , φροντίζει πάντα να γίνεται μια παρέμβαση με κάποιο ευρωπαϊκό θέμα για να αρχίσει η Ευρώπη να "μπαίνει" μέσα στο μυαλό των ανθρώπων και να γίνεται κομμάτι της καθημερινότητάς τους. Ένα δεύτερο θέμα που έθεσε ο κ. Bonsergent ήταν σχετικά με τις νέες τεχνολογίες και την σωστή εκμετάλλευσή τους από τους δημοσιογράφους. Όπως χαρακτηριστικά είπε η νέα τεχνολογία έχει μπει για τα καλά στη ζωή μας και μας επιτρέπει να παίρνουμε πληροφορίες από παντού και γρήγορα, κάτι που οι νέοι απ’άκρη σ’άκρη του κόσμου γνωρίζουν καλά. Πρέπει επομένως να γίνει εκτενέστερη χρήση και του διαδικτύου, και των κινητών τηλεφώνων και ο,τι άλλο προστάζει χρόνο με το χρόνο η τεχνολογία.
Όπως είπε άλλωστε και ο κ. Ludovico Di Meo, αναπληρωτής διευθυντής του δελτίου ειδήσεων (TG2) της ιταλικής τηλεόρασης RAI, « Μια είδηση που δεν μεταδίδεται, είναι ήττα για τον δημοσιογράφο, αλλά και την ίδια την δημοσιογραφία » και τα παραπάνω λεγόμενα έρχεται να συμπληρώσει με την άποψή του και ο κ. Christian Trippe, διευθυντής του γραφείου της Deutsche Welle στις Βρυξέλλες, ο οποίος συμφωνεί με την άποψη πως οι ειδήσεις πρέπει να διαμορφώνονται και να παρουσιάζονται όσο πιο ελκυστικά για τον ακροατή γίνεται.
Τελευταίος ομιλητής της ενότητας ήταν ο κ. Αντώνης Αλαφογιώργος, δημοσιογράφος της ελληνικής κρατικής τηλεόρασης ΝΕΤ, ο οποίος ασχολήθηκε με το πρόβλημα της αδιαφορίας που συναντάται σήμερα στο ευρύ κοινό σχετικά με τα θέματα της Ευρώπης, αλλά και με την άγνοια που υπάρχει σε μεγάλο βαθμό ακόμη και απ΄την πλευρά των ίδιων των δημοσιογράφων. Δυστυχώς συνέχισε, στην Ελλάδα πολύ λίγο ασχολούμαστε όλοι με τα τεκταινόμενα στην Ε.Ε και αυτό πρέπει να αλλάξει. Φτάνοντας στο κλείσιμο, όπως συμπέρανε και ο κ. Δούκας θα μπορούσαμε να πούμε πως διαφαίνεται μια νότα αισιοδοξίας για το μέλλον, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε και να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Πρέπει να πούμε ναι στην εξειδίκευση, ναι στις νέες τεχνολογίες που θα μας φέρουν πιο κοντά. Μόνο τότε ο κόσμος θα αρχίσει να δείχνει ενδιαφέρον και θα ασχοληθεί ουσιαστικά με τα ευρωπαϊκά θέματα. Μα πάνω απ’όλα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως η Ευρώπη δεν είναι κάτι απόμακρο και ξένο και κυρίως να πάψουμε να θεωρούμε τα ευρωπαϊκά ζητήματα ως διεθνή.