Άραγε πόσο δύσκολο ή πόσο εύκολο είναι να παρανομήσει κάποιος? Από την πιο μικρή παράβαση έως και να οδηγηθεί στο έγκλημα. Άραγε ποια δύναμη ωθεί τους ανθρώπους προς αυτήν την κατεύθυνση, προς την εγκληματικότητα? Ίσως και να ξαφνιαζόμασταν δυσάρεστα αν συνειδητοποιούσαμε πόσο εύκολα και πόσο γρήγορα γίνεται να ξεπεράσει ο οποιοσδήποτε από εμάς κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες αυτή τη λεπτή γραμμή μεταξύ της λογικής και της τρέλας εκείνης που μας οδηγεί στο να κάνουμε κακό στον συνανθρωπό μας αλλά και στον ίδιο τον εαυτό μας. Είναι πάντα όμως το έγκλημα κατακριτέο ή υπάρχουν περιπτώσεις όπου η παραβίαση των νόμων είναι θεμιτή και δικαιολογημένη?
Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα είναι φυσικά ναι. Δεν χρειάζεται να είμαστε νομικοί για να κατανοήσουμε πως αν διαπραχθεί κάποιο έγκλημα εν βρασμώ και δεν είναι σχεδιασμένο, ή αν ο δράστης αντιμετωπίζει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα ή ακόμη και όταν το θύμα γίνεται θύτης γιατί βρίσκεται σε αυτοάμυνα, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η παράβαση των κανόνων και η χρήση ορισμένων ελαφρυντικών στοιχείων για τον λεγόμενο δράστη κρίνονται αναγκαία.
Παρόλα αυτά βέβαια το ζήτημα της εγκληματικότητας και κατά πόσο αυτή επηρεάζει την κοινωνία δεν παύει και δεν πρέπει να πάψει ποτέ να μας απασχολεί. Μπορεί σύμφωνα με έρευνες η χώρα μας να παρουσιάζει τα χαμηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας στην Ευρώπη σε σχέση με τις άλλες χώρες (τα πρωτεία έχει η Βρετανία), ωστόσο το γεγονός αυτό δεν πρέπει να μας εφησυχάζει καθόλου. Όσο περνάνε τα χρόνια η Ελλάδα αυξάνει τα ποσοστά της κατά 3-4% ετησίως με σταθερό ρυθμό. Σύμφωνα με στοιχεία της ελληνικής αστυνομίας σε σύγκριση με το πρώτο εξάμηνο του 2007, το 2008 οι ληστείες εκτοξεύτηκαν στο 43,3%, οι διαρρήξεις στο 21,8%, οι παραβάσεις του νόμου σχετικά με τα ναρκωτικά στο 15% και τέλος ραγδαία αύξηση σημειώθηκε και στα περιστατικά βιασμών της τάξεως του 52% από το 1998 έως και σήμερα.
Πρώτη θέση ανάμεσα στους νομούς της Ελλάδας με την μεγαλύτερη εγκληματικότητα φαίνεται να κατέχει ο νομός Ρεθύμνου, ενώ ο νομός Χανίων παρουσιάζει υψηλό δείκτη ανθρωποκτονιών. Τα Επτάνησα έρχονται πρώτα σε υποθέσεις βιασμών και έπονται η Κρήτη, οι Κυκλάδες και η Χαλκιδική. Στις ληστείες καθώς και στις διαρρήξεις διακρίνονται οι νομοί Αττικής, Ευβοίας, Κορινθίας, Θεσσαλονίκης και Αχαίας.
Αξιωματικοί της ελληνικής αστυνομίας ισχυρίζονται πως η κατοχή όπλων θεωρείται ως ο νούμερο 1 παράγοντας που σχετίζεται με εγκλήματα βίας και πως η αύξηση της εγκληματικότητας στην χώρα μας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στους αλλοδαπούς που μη μπορώντας να βρούν μια σταθερή δουλειά μακριά απ’την πατρίδα τους καταφεύγουν σε ληστείες και άλλων ειδών παρανομίες για να εξασφαλίσουν χρήματα. Επίσης τα περιστατικά βίας που παρατηρούνται αρκετά συχνά μέσα σε σχολεία και γενικά μεταξύ ανηλίκων κρούουν όλο και δυνατότερα τον κώδωνα του κινδύνου στους φορείς του κράτους ώστε να δώσουν την πρέπουσα σημασία στο θέμα, πριν και αυτά τα ποσοστά αρχίσουν να παίρνουν ανησυχητική άνοδο.
Η εγκληματικότητα είναι ένα θέμα που αφορά όλους μας, το Κράτος, την κοινωνία και τον καθένα από εμάς μεμονωμένα.Θα μπορούσε να πει κανείς οτι με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο είμαστε και συνένοχοι ως ένα βαθμό. Είτε με τις πράξεις μας, είτε πολύ πιο συχνά με την αδιαφορία μας.Γι’αυτό ας ενδιαφερθούμε και γρήγορα μάλιστα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου