Τα τελευταία χρόνια που το μετρό μπήκε στη ζωή μας νομίζω πως χάρισε στους περισσότερους Έλληνες μια αίσθηση ανακούφισης, ειδικά για το γεγονός ότι μας έδωσε την δυνατότητα να αποφύγουμε τα αστικά λεωφορεία, όσο περνά απ’το χέρι μας τουλάχιστον.
Πόσοι από εμάς άλλωστε δεν αναθεματίσαμε την αργοπορία των λεωφορείων που όταν τα θες γιατί βιάζεσαι πραγματικά έρχονται μετά από 10 ώρες και όταν δεν τα θες εμφανίζονται μπροστά σου στη στάση μέσα σε 5 λεπτά. Ή μήπως υπάρχει κάποιος που ειλικρινά μπορεί να πει ότι του έλειψε το "αγαπημένο" στρίμωγμα μέσα στα λεωφορεία? Τώρα θα πει κάποιος, γιατί δεν υπάρχει στρίμωγμα και στο μετρό? Όλα και όλα..να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Υπάρχει και παραυπάρχει! Αλλά πως να το κάνουμε βρε αδερφέ,άλλον αέρα έχει το μετρό! Και πας γρήγορα και το πιθανότερο είναι να βρεις μια ωραία θεσούλα να κάτσεις και δεν έχεις να κάνεις με τρελούς οδηγούς που νομίζουν ότι στην προηγούμενη ζωή τους ήταν ο Schumacher και προσπαθούν να μας το αποδείξουν. Όλα καλά και όλα άγια επομένως...αλλά! Υπάρχει και ένα μεγάλο ΑΛΛΑ! Όχι που δεν θα υπήρχε δηλαδή. Μην ξεχνιόμαστε άλλωστε, στην Ελλάδα ζούμε!
Τι είναι αυτή η βιασύνη που μας διακατέχει όλους και τι τρέξιμο είναι αυτό στο μετρό μήπως και δεν προλάβουν ? Θεμιτό απολύτως να τρέξεις όταν είσαι κοντά στην αποβάθρα και το βαγόνι είναι έτοιμο να φύγει. Τρέξε κανένα πρόβλημα. Μπορεί και να το προλάβεις, αλλά να τρέχεις από την κορυφή της σκάλας εφόσον οι πόρτες έχουν ήδη κλείσει και σπρώχνοντας όποιον βρεθεί στο διάβα σου, γιατί? Και δεν θα το προλάβεις και το πιθανότερο είναι να αποκομίσεις κάποιο "γαλλικό" σχόλιο από τον διπλανό σου. Το καλύτερο από όλα όμως θαρρώ είναι ο πολιτισμός των Ελλήνων, τον οποίο φροντίζουν καθημερινά να τον δείχνουν και όταν λέω πολιτισμό εννοώ αυτή την ωραία συνήθεια όταν ανοίγουν οι πόρτες στο μετρό να μην περιμένουν οι έξω να αποβιβαστούν πρώτα όσοι είναι μέσα κάνοντας στην άκρη, αλλά να μπουκάρουν βιαστικά μήπως και δεν προλάβουν. Εκεί να δείτε κοσμητικά επίθετα που πέφτουν βροχή!
Το παράδοξο όμως και αυτό που μου κάνει συνέχεια εντύπωση κάθε φορά που χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο μέσο είναι πως όταν βγαίνω από το μετρό πάντα μα πάντα όσοι θέλουν να μπουν βιάζονται ποδοπατώντας εμάς τους υπόλοιπους, ενώ κάθε φορά που είμαι στην άλλη πλευρά δηλαδή αυτών που περιμένουν να μπουν πέφτω πάντα στους λίγους εναπομείναντες πολιτισμένους που κάνουν στην άκρη και περιμένουν. Ανεξήγητο...!!!
Πόσοι από εμάς άλλωστε δεν αναθεματίσαμε την αργοπορία των λεωφορείων που όταν τα θες γιατί βιάζεσαι πραγματικά έρχονται μετά από 10 ώρες και όταν δεν τα θες εμφανίζονται μπροστά σου στη στάση μέσα σε 5 λεπτά. Ή μήπως υπάρχει κάποιος που ειλικρινά μπορεί να πει ότι του έλειψε το "αγαπημένο" στρίμωγμα μέσα στα λεωφορεία? Τώρα θα πει κάποιος, γιατί δεν υπάρχει στρίμωγμα και στο μετρό? Όλα και όλα..να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Υπάρχει και παραυπάρχει! Αλλά πως να το κάνουμε βρε αδερφέ,άλλον αέρα έχει το μετρό! Και πας γρήγορα και το πιθανότερο είναι να βρεις μια ωραία θεσούλα να κάτσεις και δεν έχεις να κάνεις με τρελούς οδηγούς που νομίζουν ότι στην προηγούμενη ζωή τους ήταν ο Schumacher και προσπαθούν να μας το αποδείξουν. Όλα καλά και όλα άγια επομένως...αλλά! Υπάρχει και ένα μεγάλο ΑΛΛΑ! Όχι που δεν θα υπήρχε δηλαδή. Μην ξεχνιόμαστε άλλωστε, στην Ελλάδα ζούμε!
Τι είναι αυτή η βιασύνη που μας διακατέχει όλους και τι τρέξιμο είναι αυτό στο μετρό μήπως και δεν προλάβουν ? Θεμιτό απολύτως να τρέξεις όταν είσαι κοντά στην αποβάθρα και το βαγόνι είναι έτοιμο να φύγει. Τρέξε κανένα πρόβλημα. Μπορεί και να το προλάβεις, αλλά να τρέχεις από την κορυφή της σκάλας εφόσον οι πόρτες έχουν ήδη κλείσει και σπρώχνοντας όποιον βρεθεί στο διάβα σου, γιατί? Και δεν θα το προλάβεις και το πιθανότερο είναι να αποκομίσεις κάποιο "γαλλικό" σχόλιο από τον διπλανό σου. Το καλύτερο από όλα όμως θαρρώ είναι ο πολιτισμός των Ελλήνων, τον οποίο φροντίζουν καθημερινά να τον δείχνουν και όταν λέω πολιτισμό εννοώ αυτή την ωραία συνήθεια όταν ανοίγουν οι πόρτες στο μετρό να μην περιμένουν οι έξω να αποβιβαστούν πρώτα όσοι είναι μέσα κάνοντας στην άκρη, αλλά να μπουκάρουν βιαστικά μήπως και δεν προλάβουν. Εκεί να δείτε κοσμητικά επίθετα που πέφτουν βροχή!
Το παράδοξο όμως και αυτό που μου κάνει συνέχεια εντύπωση κάθε φορά που χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο μέσο είναι πως όταν βγαίνω από το μετρό πάντα μα πάντα όσοι θέλουν να μπουν βιάζονται ποδοπατώντας εμάς τους υπόλοιπους, ενώ κάθε φορά που είμαι στην άλλη πλευρά δηλαδή αυτών που περιμένουν να μπουν πέφτω πάντα στους λίγους εναπομείναντες πολιτισμένους που κάνουν στην άκρη και περιμένουν. Ανεξήγητο...!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου